Titriyordu elleri,
Biraz soğuk, biraz yaş, birazda hüzün sinmişti üzerine.
Paltosunda renk renk yamalar vardı,
Ellerinde nasırlar, yüreğinde geçmişin pişmanlıkları...
Yargısız bir düşünceyle sürüyordu geçmişini idam sehpasına!
Asmak için yeltenişleri bile titretiyordu belleğini,
Gözlerinin çukurları acıların konak yerleriydi.
Dudağında gülücüklerin bağ bozumunu yaşıyordu;
Yaşamak denilen yürüyüşle yaşıyordu sadece...
Yaşamak denirse yaşıyordu işte!
Nefes alıp vermek, yürümek, yemek ve içmek...
Ah yanılgılarım! Kangren olmuş yarınlarım! diyordu.
Ve bir çöp konteynerını karıştırıyordu,
İsraf edilen ekmekleri alıyordu,
İsraf ettiği gençliği ve yıllarına inat...
Yürüdü koca patron eskisi yürüdü sadece!
Karanlığa teslim olmuş bir yürekle...
Kayıt Tarihi : 1.2.2014 04:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat bildiğimiz gibi değildir; Bulduğumuz gibidir. Bulmak istediğimiz gibi değil; Hak ettiğimiz gibidir...!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!