İspinoz Şiiri - Psigareşh Wolfruso

Elma her zaman ağaç dibine mi düşer,
Rüzgarın.. yağmurun.. toprağın hükmü yok mudur,
Ellerinde tuttuğun umudun kırılmaması için mi bunca yaptıkların...
Hayallerin mi bu yaktıkların?
Hayat bir kar küresi kadar zarif ve bir kor kadar acı verici olmamalıydı.
Umut dolmalıydı.. umudun olmalıydı herşeye rağmen...

Herşeyi unutup... seninle göğe bakalım,
Yağmuru sevmem lakin onada katlanırım.

İspinoz... ispinoz herşeyden bihaber mi ötersin,
Seni serçeyle karıştıranlara şaşırıp da mı gülersin,
İnsanların yaşama telaşına mı baka kalırsın,
Seni bu dikenli çalılara getiren nedir ispinoz..

Önce kederlenmişti insan,
Sonra Umutsuzluğa düşmüştü,
Kızgındı onu tutsak edenlere karşı,
Affetmeyi bilmedi, affedilenlerse kıymet bilmedi...

Sen bunları düşünme olur mu?

Hangi takım yıldızına bakıyorsun bu gece,
Bir keresinde bana yılan ve yılancıyı anlatmıştın,
Hayatta öyle sanki...
Biri durmadan kovalarken,
Biri kaçıyordu yakalanmamak için...

Yaşamak dediğin nedir ki? Sadece üç hece...