Perçinlenmiş gül külleri yağıyordu.
Cordenellé isimli, yığılmış enkazın üzerine.
Renkler siliniyordu yeşille, vedalaşıyordu insanlar sonsuzla.
Bulduğu siyah orkideyi kurtarmaya çalışıyordu Cordenellé
hiç değilse bir çiçek kurtulmalıydı arınma gecesinden.
Beyaza dönerken dünya, bilinenler karışmaya başlar.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta