İsmet Zeren Şiirleri - Şair İsmet Zeren

Hala cömert mi seven insana
Hala sitem eder mi kalbi susana
Yarin sevdası gibi yaktı hasreti
İstanbul'u anlat bu gece bana

Işığın karardığı bir yaz boz tahtasında bir aynayı sorgular gibi kendi gölgelerime sığındım bir çocuk saflığı ve bir korunma mahremiyetiyle.
Dünün ardında kalanlar bugünüme yansıdı birden yarınımın habercisi olarak

Şimdi akşam oluyor. Yarın yine güneş doğacak. Bir kapı kapanacak. Bir kapı açılacak.
Ne gözlerim güneşe misafir olacak ne ellerim kapı tokmağında uslanacak.
Tenimi tanımayacağım.

Çıkmaz açmazların bıçağındayım
Maziyi geçiyorum bir fasılTaş blakların kıvrımlarına
Susuyorum
Hep sustum zaten
Görsemde korkularımı aynalarda
Perdem sım sıkı kapalı

İkinci yaşımdaydım
Ağlıyordum
Bir cami avlusunda
Minareler eğildi
Merakla üstüme

Gözlerini istiyorum
Yanlızca gözlerini
Bakışlarını değil
Yanlızca ela gözlerini
İstiyorum yanımda
Giyisilerimde

sana seni anlatamam
ben bana kendimi
anlatmadım daha
aslında
anlatacak bir şeyde yok
ne sende bana

Seni sevdik ey yaralı çocuk
Gözlerimiz kan çanağı
Seni bekledik geceler boyu ey çocuk
Bu aşk bizi bitirdi ekinlerde
Bağ bozumlarında tükendik ey çocuk
Sular dağlara doğru aktıkça

Dudak üşüyor
Ten üşüyor
Gözbebeklerim
Son bakışı
Yaşıyor

Tavan aramda çatırdayan
Su testisi kadar ufak us
Bittiği gün pus
Bitecek mahpus
Gözlerim açılacak şafak kadar
Aydınlık kadar güneşe

Beni hiç anlamadın ki...

Anlasaydın eğer gözlerime sevgiyle bakar, omuzuma sükunetle yaslanırdın. Beni görünce insanlara yaşama dair tüm kaygılarını, sıkıntılarını unutur, bir kedi uysallığı ile varlığını varlığıma bırakırdın. Beni anlasaydın eğer soru sormaz cevap beklerdin. Yanlış yapmaz, doğrularımı kendi doğruların olarak seçerdin. Beni anlasaydın, güldürür, ağlatmazdın. Yaralarıma melhem, rüyalarıma ilham olurdun. Beni benden alırdın. Seni bende bulurdun. Ama beni hiç anlamadın ki?

Beni hiç anlamadın ki...