Yarım katlı bir bina
İçinde birkaç yürek
Elleri nasırsa da
Yürekler yufka gibi
Toplanmış tek odaya
Kimse yok etrafta
Yalnızlığım garip bu aralar
Ben garip
Seçkin güzellikler aşığıyım
Sessizliğim güzel bu aralar
Kendi yaptığımız beton döşemelerde
Kendi ışığımıza yakalanmışken
Nice hallerimiz geçer aklımızdan
Ölüm gibi, anlık kendimizin müptelası oluruz
Yüzümüzü güldüren eski acılarımız
Aşkım sana aşığım
Tek sözüne kanığım
Kapın gibi açığım
Ben sana tek sanığım
Koy beni sen önüne
Aldım kalemi elime
Biraz da sevgi dilime
Sevdam uğramaz inime
Aşık mıyım, deli mi ne?
Hayatın bir zarı olsa
Bu yolun çizgileri ilerde kayboluyor
Gözler kapanmaya yakın, takip etmek imkansız
Kader şaşkın, ölüm şaşkın
Kim bilir nerede bekliyorlardı
Ayrılıyorum dostum
Zamanında umut dağıtır
Minik minik çarpardın
O zamanlar sendim,
Sen çarpardın, ben anlamazdım
Güzeldi her şey, hatta sen bile
Bir sokak başında yol ortasında
Bir ben varım, birde sessizliğim
O kadar uzaktaki, tüm o uzaklar
Sanki ne ben varım, ne sessizliğim
Gittiğin kadar git ey ayaklarım
Yalancı ile vedalaşıp
Yalanların sofrasına yanaşma olduk
Aç kaldık...
Susuz kaldık...
Kimsenin sofrasında yalan olmadık
Aldım kalemi elime
Biraz da sevgi dilime
Sevdam uğramaz inime
Aşık mıyım, deli mi ne?
Hayatın bir zarı olsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!