Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Yaratılmış ağacın gölgesi
Altında bürüncek giyen eksiketek kadınlar...
Kadınlar sebepsiz yere serilmiş bedenlerine
Sebepsiz aşkı koymuşlar dallara
Meyvesine aşk...
Sana armağan bir ütopik dünya
Gerçeği şu mısralarda ara:
İçi titrer her yaşamın, ufuk orada da var
Geçmiş zamandan kalma bir çiçek...
Bir çiçek... kış koklar, soğuk koklar
Tuz tadında zemheri bir ayrılıktır göç... bilemezsin
Dağlar, taşların hapsettiği bir güne çıkar
Çocuk bak ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!