Gönül zindanına düştüm
Bakışların,zincire vurdu beni
Aşkının kölesi oldum.
Dilmi bağladın
Gözlerimi,
ışığından kör ettin
Keşke, gözlerim görmeseydi seni
O tatlı diline,
O masum yüzüne,
Keşke gönlüm kanmasıydı
Göremedim, gizli hançerleri
Bir an aklıma gelsen,
Gözlerimden yaşlar akıverir.
Boğazıma birşeyler düğümleniverir.
Sensizliğe hiç alışamadım
Dertlerimi kimseyle paylaşamadim
Ben, geceler boyu ağlarken,
O gülüp eğlenirken, değermi?
Lakin gönül öğle diyemiyor, ağlıyor.
Gönül yıkık, gönül mahsun.
Gönül kırık, gönül yalnız.
Yüreğimdeki doluluğunu
Yanımdaki boşluğunu,
Taşımaya çalışıyorum
Soruyorum kendime
Yüreğimdeki varlığın
Beni delice mutlu ederken
BU GECE;
Gönlümü karanlıklara gömüverdin.
Senin için yanıp tutuşurken,
Beni acılarda bırakıverdin.
Daha son nefesimi vermeden,
Beni mezara koyuverdin.
Kalbimde buldum seni
Başka yerde aramam
Gözlerin sarıverdi her yeri
İnan başkasına bakamam.
Sen vefasız davransanda
Can bedenden çıkmadan
Lütfen bitmesin bu aşk
Sen gelince,
Anlam kazandı hayat
Gönlüm seninle çoştu
Beden seninle var oldu
Yüreğimdeki bitmeyen acılara
O acı veren hayallere
Yıkık,kırık umutlara
Çare olabilirmisin sen
Hep aradığım, bulamadığım
Sırdaşım, sıcak nefesim
İçime damla damla düştün
Hemen yakıp geçmedin
Nakış gibi bezendin
Kaldın başkaları gibi bitmedin
Ben seni hemen sevmedim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!