Gönül bahçemde,
Senin için,
Güller yetiştirdim.
Yıllarca hayallerimle büyüttüm.
Gelirsin diye hiçbirini soldurmadım.
Hiç kimselere göstermedim,
Yaşam kaynağı sensin
Sen nefessin, sen nur,
Yaşama gücü veren sensin
Sen mana, sen bedensin.
Göz seninle kendini farketti
Sen bu yüreği, tanıyamamışsın.
Başkasının sözlerine kanmışsın.
Eğer benim gibi yansaydın.
Hiç başka söze inanırmıydın.
Benden ayrıldın diye,
Gönlümdeki aşk ateşin sönmesin
Sana olan o sevdam hiç bitmesin
Acılar çeksemde, hep üzülsemde
Verdiğin yüce duygu hiç gitmesin.
Razıyım acılar birbir gelse de
Tertemiz kalbine leke konmasın
Sen hüzünlenme, üzülme sen
Sakın yüzün solmasın
Allah seni özenle yaratmış
Kulları ise hayran kalmış
Gözlerindeki ışığı her yere saçmış
Öyle bir rüzgar ki,
Esiverir birden
Göremezsin hiçbir şeyi
Yıkıverir tüm değerleri
Uçuruverir seni
Götürüverir sevdiğine
Yıkılan yıkıntılar arasında
Bir çiçek ki solmadan duruyor
Rüzgarlar,Yağmurlar,Fırtınalar
Yinede o çiçeği solduramıyor
Yıkıverdiler hayalleri bir bir
En kutsal insan
Ölümlü vücudunda
Ölümsüz gönül bahçesine,
Giren insandır.
Beden gün gelir ölür
Öyle bir aşka tutul ki
Kalbin paramparça olsun
Her parçası,
Bütün aleme dağılsın
Her varlık,
Her an,
Her sana bakışımda
Başka birinin varlığı
Yüreğimin kapısına kilit vurdu
Gözlerim sana
Doyasıya bakamadı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!