Dedim bu dünyanın nedir düzeni
Dedi altta kalan ezilir gider
Dedim bu kitabın var mı yazanı
Dedi ele alan bozulur gider.
Dedim insanlarda bu ne hevestir
Mustafa ACAR'a ( Fakir )
Ey Fakir, zenginliğin en mukaddes değeri,
Tevekkül ile geçen, sisli güzün değil mi?
Sana Fakir demenin edebiyatta yeri,
Biraz acı, biraz gam, biraz hüzün değil mi?
Hayalin bende kalmış geçen gece farkettim.
Unuttum sanıyordum, düşlerim unutmamış.
Bir zaman bakakaldım, uykuları terkettim,
Unuttum sanıyordum, düşlerim unutmamış.
Efendimi anlatmaya çalıştım
Aklı biraz dardır benim efendim
Ben onun bu hallerine alıştım
Birazcık davardır benim efendim.
Efendidir ne atılır, satılır
Yaktım tüm gemileri, feleğin arkasından,
Gündüzüm bir tarafta, gecem bir taraf oldu.
Giyerken bu dünyanın, çivili hırkasından,
Sağ yanımda cümbüş var, solum bertaraf oldu.
Yeter ki açık bir kapı göreyim
Gururumla hakir olur gelirim
Aradığın mecnun gibi sefilse
Ben ondan da fakir olur gelirim.
Hani gün olur ya aldın içeri
Ölünce sevdiğim unutma beni
Öyle üç beş günlük teskin istemem.
Bir demet gül olsun kokusu yeni
Getirme maziyi, eskin(i) istemem.
Sıkılır bedenim, özlemin hali
Kağıdın boş tarafı
Kalemi azdırıyor.
Ben güzel düşündükçe
O hiciv yazdırıyor.
Yönünü şaşırmadan
Uyan şair meramını unuttuk
Silinmez dediğin izin kalmadı
Nakış nakış dramını unuttuk
Neşeyi geçtik de hüzün kalmadı.
Gayrı soran olmaz oldu susana
Yine hüzünlerim doldu bu akşam
Yüreğimde derin yara Kayseri.
Ya beni de kabul eyle gölgene
Ya da bazı günler ara Kayseri.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!