Yazdıklarım acıdan beslenir
Mutluyken yazdıklarım bir çocuğun boyama kitabı
Değişti sana hitabım
Nedir bu “yaralanmamış olanın yarayla alayı”
Belki bir tabur belki de yakarım bu alayı
Dur, dur çünkü herkes ısrarcı
Hani “ayıp değildi sevda uğruna ölmek”
Bir can öldü
Acılar içinde
Kederin hırkasını taşırken sırtında
Bir can öldü
Sessizlik ona en büyük ceza
Haftasonları düşüncelerim de hapsoluyor bir eve
İlgilendiğim tek bahçe haline geliyorsun
Bi filmde karşılaşıyoruz örneğin
Yahut kitap kokusu gibi sarıyor kokun
Sesinin yankısı dövüyor üstüme üstüme gelen tüm duvarları
Sensizliğim sahip olduğum her şeye bi soygun
Bugün doğum günün
Söyleyemediklerim şiirleşecek birazdan satırlarımda
Yasak olanlar bir kölenin özgürlüğüne koştuğu gibi dökülüp gidecek yüreğimden
Yasak
Yanlış
Anlamsız
1
Çağ beni çağlasın
Anam başucumda ağlasın
Çok şey değişti, değiştirdim
Ben de değiştim
Ama kimsesizliğim ilk gün ki gibi duruyor
Hayatım ince bir sisten ibaretti
Mutsuz sayılmazdım
Önce ışık oldun
Sonra görmeyi öğreterek kör ettin beni
Mutsuz sayılmazdım
Bari severek özgürleştirseydin
Başkaldıran ırkına aşıktım
Sessizliği eda etmiş sözlerim müptelaydı
Haksızlığı sırtladın belki ufacık ellerinle
Ama en çok sen yanıldın
Ufacık bir şansı sığdıramadın sonsuz gökyüzüne
Her şeyi mahvetmekten korkarak mahvettin belki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!