Büyüyor içimde yaralar
Geceler örülmüş sabahlarıma
Çelik kabuğunda kalbim
Bir hayli yorgun ve üzgün
Artık daha büyüksün
Ve Daha derin
Gidemem önümde dikenli bir ağ
Açılmaz kapanık yarım adımlarım
Düşlerimde gördüm kalabalık aklım
Nereye baksam tahta kapılarım
Uyuyup uyanır sayıklarım
Gidemem buz çölü yollarım
Ve sen hiç beklenmeden ansızın
Bir bulutun damlalarını yakalayamadığı
Muhtaç toprağı doyuran anlarda
Bir bahar gibi çıkıp gelen
Bir daha yürüyemeyen
Usulca yerine oturan yorgunluklarım
Ey
O mukaddes kalpte tutulan
Sinemde nefesimle dur
Bir taze kan götür ayaklarıma
Yara olsa kanamaz gövdem
Senin geldiğini görürsem
Nabzımı tutarken
Zamanın kollarında
Akıp gidiyor gözlerim yollara
gel çocuk ruhlu hevesinle
Uyandır uykularımdan
Duymuyorum nefesini sesini
tüteyen bacaların dumanında sararmış yaprakların arasından geçiyor zaman
bir son bahar rüzgarı bu
alıp duygularımı kayaların soğuk sırtlarına vuran
anlatamadığım hayellerin gölgesinde düşünceler
cesaretsizliğimin acısına bırakıyor gece
ırmakların huzuruna akan sesinde
Yüzünde ince tebessümler
Aynada dokunuşlar ki acıtan
Biraz otur konuş sen anlat
Dünyanın en büyük film şeridi
Boynunda rüzgarlı bir şal
Suya düştümü hayal
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!