İsimsizlik Adına Şiiri - Cihat Şerbetçioğlu

İsimsizliğe adadım,
adımın her sesini.
sessiz, izsiz göçüp gitsinler
milyarlarca insanın hayaletleri arasından.
Hangi hücrede kalırsa genlerim,
hangi çekirdeğinde canlılığın?
İsimsizlik derindir , sesler ölümsüz.
sesler yaşayacak ,
evrenin gök kubbesinde,
asılı fenerler gibi;
Bilmem kaçıncı nesilden torunumla söyleşeceğiz milyon yıllar ötesinde.
Her can ölümsüz,
Her can yaşayacak bir cevherde
kinetik olmazsa potansiyel.
İsimsizlik adına yaşadım,
biliyordum isimlerin anlamsızlığını.
İsim bir öykü,
İsim bir kimlik,
Battal Gazi, Ulubatlı Hasan olur bazen,
Mete Han olur, Deli Dumrul kesilir,
kimlik, bir nokta bile değil evrende,
bir damla su bile değil.
Avunuruz, avuturuz kendimizi
bilerek, isteyerek.
Kimlik kavgamız Anibaldır,
Spartaküstür bazen,
kimliksizliktir kölelik,
Özgürlük dediğin ölüme gülebilmek,
isimsizliğe gülerek gidebilmektir,
doğada kalacağını görebilmektir