İsimsiz şiir Şiiri - Elif Kübra

gece geç saatlerde,
bulutların ağladığı yerlerde,
ay'a selam verirken,
içim doluyor nefretle.

gökyüzü yıldızlarla süsleniyor,
güller karanlığa karışıyor.
yapraklar soldukça,
gökyüzü ağlıyor.

sokak lambalarının ışığı,
geceyi aydınlatıyor.
gece karanlık isterken,
ışıklar buna izin vermiyor.

kulaklığımdaki şarkı,
ağlatıyordu beni yine.
bu gece yağıyor yağmur,
ruhumu temizlemek itercesine.

karanlıktaki bir çiçek,
güneşsiz açar mı?
mutlu bir kelebek,
nefretle bakar mı?