Işığın Dönüşü Şiiri - Ferhat Gören 3

bir şey çağırdı beni,
adı yoktu.
sadece sessizdi,
ve ben sessizliğe karşı koyamadım.

gözlerimi kapattım,
karanlık değildi,
ışığın iç yüzüydü.

her şey yerinde kaldı:
beden, gölge, adım.
ben sadece hafifledim.

bir rüzgâr geçti içimden,
yönü yoktu.
yine de biliyordum
oradaydı.

dünya küçülüyordu,
ben genişliyordum.
bir damla suyun
denize karışması kadar sade.

ve o an,
hiçbir dua gerekmedi.
çünkü ben çoktan
duanın kendisi olmuştum.