İSHAK PAŞA SARAYI
Bedenim et kemik değil.
Hiçbir vakit olmadı da,
Yüreğim de yürek değil
Çağlar öncesinden kalan
Yıkık, virane, yalnız.
İshak Paşa Sarayı ben.
Ama hala dimdik ve mağrur,
Ama hala kapısız ve eski.
Ve hala özgür, çılgın.
Yüreğim eski bir saray; boş,
Garip kuşlarımın tünediği,
Sevda rüzgarlarının dolaştığı.
Nice insanlar uğradı, gezdi,
Issızken de hayvan ve rüzgarlar.
Çok arzular inledi, köhne mabette.
Kimi sevda nameleri kazıdı,
Çileli, sıvasız duvarlarıma,
Kimi de tekme attı harap taşlarıma.
Bir türlü alışamadılar yalnızlığa.
Anlayamadılar sevgi ve barış dolu,
Rüzgarlarla çaldığım ıslıkları.
Hepsi uçup gitti diyarlarına.
Yine mağrur ve yalnız kaldı,
İshak Paşa Sarayı ben.
25.01.1996
Prekeşkül / BAKÜ
Kayıt Tarihi : 15.5.2005 01:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir Azerbaycan da iken turizm bakanlığının hazırlamış olduğu tanıtım İshak Paşa Sarayı posterinden iddia üzerine esinlenilerek yazılmıştır.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!