İshak Paşa Sarayı Şiiri - Sinan Oğuzhan

İSHAK PAŞA SARAYI

Bedenim et kemik değil.
Hiçbir vakit olmadı da,
Yüreğim de yürek değil

Çağlar öncesinden kalan
Yıkık, virane, yalnız.
İshak Paşa Sarayı ben.

Ama hala dimdik ve mağrur,
Ama hala kapısız ve eski.
Ve hala özgür, çılgın.

Yüreğim eski bir saray; boş,
Garip kuşlarımın tünediği,
Sevda rüzgarlarının dolaştığı.

Nice insanlar uğradı, gezdi,
Issızken de hayvan ve rüzgarlar.
Çok arzular inledi, köhne mabette.

Kimi sevda nameleri kazıdı,
Çileli, sıvasız duvarlarıma,
Kimi de tekme attı harap taşlarıma.

Bir türlü alışamadılar yalnızlığa.
Anlayamadılar sevgi ve barış dolu,
Rüzgarlarla çaldığım ıslıkları.

Hepsi uçup gitti diyarlarına.
Yine mağrur ve yalnız kaldı,
İshak Paşa Sarayı ben.

25.01.1996
Prekeşkül / BAKÜ