İse yaradığın zaman sevilirsin

İnsanların seni en çok sevdiği zaman,
Onların işine en çok yaradığın zamandır.
Bir insana el uzatıp derdine ortak olduğunda,
Omuz verip yükünü hafiflettiğinde,
Karanlığına ışık olup, yol gösterdiğinde,
Yüreklerde yer edinirsin derinden.işine yaradığında...

Her insan muhtaçtır, fıtratı gereği yardıma,
Zor zamanında, bir dost, bir destek arar daima.
Sevgi ve saygı gösterir, kendine faydası dokunana
Değeri artar, sevgisi çoğalır insanın, işine yarayana,
O durmadan çabalar çıkarsızca faydalı olmaya,
İnsanlara yüreğine dokunmaya, dertlerine deva olmaya...

Unutma, en güzel sevgi, karşılıksız olan sevgidir,
Ve en kalıcı iz, gönüllerde bırakılan izdir.
Bu derinde sızlayan, ne hazin bir gerçektir,
Lakin ihtiyaç bittiğinde, yavaşça sevgide biter,
Ansızın söner, bir zamanlar umutla parlayan gözler,
Menfaat bittiğinde, hiç yokmuş gibi unutulur gider...

Oysa sen, belki de canından can vemişsindir o anda,
Kendi dertlerini unutup, koşmuşsundur hemen imdada.
Geceler boyu uykusuz kalmış, çareler aramışsındır,
Dostunun küçük bir tebessüm için dünyaları vermişsindir.
Lakin iş hallolup bittiğinde, perde iner sessizce,
Vefa bir gölge gibi karanlığa karışıe usulca...

Yaptıkların her geçen gün birer birer silinir zihinlerden,
Yalnız kalırsın o koca boşlukta, nefret edersin çıkarsız iyiliklerden,
Ey kalbi kırık insan, burası yalan dünya bilmelisin,
Ve burası bir imtihan yeri, bunu kabullenmelisin.
Beklentisiz iyilik yap, Hakkın rızasını kazanmak için,
İste o zaman, hakiki sevgilere dokunabilirsin...