Gökyüzü ne zaman bu kadar alçaldı,
Yıldızlar neden bu kadar sessiz anne?
Elimi tutacak bir el yok artık,
Oyunlar yarım kaldı, oyuncaklar sessiz.
Bir kuş geçti az önce, kanadı kan içindeydi,
Bir his var içimde pazartesiyi göremeyeceğim belki
Bir adım daha atsam, kaybolacak gibiyim
Rüyalarla sarılı bir beden, uyanmaya mecalsiz…
Pazartesi, belki bir gün gelir yine
Ama bugün, sessizliğin içinde kaybolurum
Karlar düşer sokak lambasının sarılığında,
Beyaz bir sessizlik sarar geceyi,
Her adım bir yankı, her adım bir hatıra,
Gözlerimde kaybolur, yıldızlar ardında.
Soğuk rüzgar, yüzümü yalar,
Derin bir gecenin bataklığındayım,
Susturulmuş ne varsa koca bir dağ karşımda,
Kimsenin duymayışları bir o kadar hafif,
Derin bir suskunluğun hapsindeyim,
Ha attım çığlığı ha atacağım,
Oysa bir uçurumun kenarındayım,
Sevdan; hüzün kokan çiçekleri besler,
Güneşi kovar, karanlık çöker.
Bir akşamüstü ansızın fırtına çıkarır!
Sahi neydi adın?
Felaket mi, kıyamet mi?
Yaşanmamış bir aşk var içimde,
Dokunamadığım, koklamadığım,hissettiğim,
Daima özlemler denizinde boğulduğum,
Öyle bir aşk ki bu, hep çocuğum.
Sevdiğim kadınlar hep yalnızdılar,
Sımsıcak ellerimde anlık ısındılar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!