İsa Kıvrakdal Şiirleri - Şair İsa Kıvrakdal

Senden arta kalanları dağıttım eşe dosta
Kalmasın bende miras ne sevgin nede kendin...
Seni yalnızlığıma gömdüm

Yok ettiğin beni düşünmeden yalanlarını yaktım
Ateşlerde yanan yüreğimi denizlere attım

Gecenin karanlığına kendimi bıraktım
Düşlerimde, sözlerimde sen varsın
Gözlerimdeki yaşları silip kurutamadım
Aklımda, fikrimde hep sen varsın

Gecenin sabahına güneş doğarken,

Teninde ki tuzun
dilimde saklı kalan
hayatın bir tadı oldu yokluğunda

Senden önce ki zamanlarımda
yokluk nedir bilmezdim

Gönderin
Gönderin gelsin bana,
kendini bilmez en yaramaz aşkları

Sevgi tomurcuğu dikeyim bahçesine
Sonra yağmurlar yağdırmalı ki

Gözlerini gözlerime bıraktığından beri,
Her geçen günümde seni düşündüm
Engel olmaya çalıştım gözyaşlarıma
Beni bırakıp gitmesine izin vermek istemedim
Ama yapamadım

Bütün sevenler acı dolu günler mi yaşar
Önce buldum derken,
Sonra kaybettiği zaman gözyaşımı döker
Gülen gözler resimlerde mi kalır hep
Yalnız kaldıklarında,
Neden hep ağlayıp isyan ederler aşka

Sonbahar geldi
Köpük köpüktür şimdi İstanbul’un denizi
Cıvıl cıvıldır caddeler
Ağırlıyordur aşkları sahildeki kuytu köşeler
Kartal ihtişamlı
Kadıköy acayip kalabalıktır

Elimde bir resmin var
Gözlerinde umut,
Bakışlarında korku gibi masumca bana bakan
Ne zaman uyumaya çalışsam olmuyor
Yastığımda bile o tenin kokusunu arıyorum
Korkular sarıyor bazen beni

Gözlerim alıştı sessizliğin resmine
Zulüm dolu her hatıram
Yaşadığım her duygu ecelim oldu
Düşlerimi aradım yazdığım şiirlerimde
Çizdiğim resimlerimde mutluluğumu aradım
Karanlığa şarkılar söyledim

Bir Şiir Yazmak İsterdim,Şaiiri Belirsiz Olan
Ve Seni Anlatmak İsterdim, Her Satıra Kazıyarak!
Kaybolan Umutları Ve Vazgeçmenin Ne Demek Olduğunu
Uzayan Geceleri,,,Kaybedilenleri Yazmak İsterdim!
Yarınlara Mutluluk Ve Yarınlara Hüzün
Sonrasına Seni İsterdim Ve Dua Ederdim Satırlarda!