İsa Gürbüz Şiirleri - Şair İsa Gürbüz

Ben şair olacağım
Şiir yazacağın geceleri
Uyumayacağım hiç uyumayacağım
Uyuduğumda
Şiir göreceğim rüyalarımda,
O şiir sen olacaksın

bir kadın oturmuş öylesine
uzak diyarların en tenha köşesine
yanaklarını avuçlarına almış
sandım ki kadın düşünüyor öylesine

kadının gözleri semaya dalmış

Bugün ya da çok yakında
Gece ile gündüz oturacaklar aynı masada
Gece gündüze gündüz geceye
Aynı şeyi sunacak ayrı ayrı tabakta
İkram karışacak ikrama
Aşk kokacak bu esrarlı oda

Bir yol bulmuşum anne gidiyorum
Nereye niçin bilmiyorum
Bu yol taşlı bu yol yokuş bu yol zor
Neden bitmiyor bilmiyorum

Bir yol bulmuşum anne gidiyorum

Sevdiğim
Şimdi ayrılık vakti
En hüzünlü olduğum an
Ve sen gidiyorsun
Biliyorum, artık yalnızım
Bundan sonra her güzelde biraz çirkin

sokaklar çağırıyor beni
ve ben gidiyorum
arkamdan iten önümden asılan
kaldırım taşları yürütüyor beni
ayaklarımı kuş cesetleri öpüyor
keskin ayazda donmuş kuş ölüleri

yeşerir seni görünce gönül bahçem
açar çiçekler çiçeğin adı yasemin
selvi olmuş boyu uzanmış goncası
eritir dudağımı öperken yasemin
melekler kıskanır ipekten tenini
incitir gözlerimi ahu gözlerin

Hayal meyal birşeyler duruyor karşımda.
Gözlerimde perde perde sen dalgalanıyorsun.
Bir deniz gibi doluyorsun içime,
Köpüklerim boşalıyor yeniden,
Diz kapaklarımda perde perde sen dalgalanıyorsun,
Bakışlarım ıslak yere düşüyor.

Uzak diyarda hayalinleyim anne
Ocak başına oturmuş yemek pişiriyorsun
Tencere tıkırtıyor, bulut bulut nem çöküyor
Gözlerimin içine bakıyorsun

Otururken sofrada, ben kucağında

bir tay iner kara kıtaya
yeleleri dumaz uçar daima
ayakları kınalı kuyruğu kınaya boyanır
kınalı bir tay iner kara kıtaya

bir tay iner kara kıtaya