İrem Akalın Şiirleri - Şair İrem Akalın

Bir neşat dolarken odama bilmem mevsimlerden ne?
Ardından mülakat ederken yaradan beni
Evvel emir var! Suret-i vuku'n ne?
Bu memlekette cehl var bir sehiv bin sehive yeterse!

Bu liyakat benden sana eş'ar'dır

Ben hep senden önce yalnızlık dergahında hatme ederken elemleri
Açardım elimi semaya.
Terk etmişken aşk beni, sakladım hep o şarkıyı ufuklara...
Ben hep mübrem yalnızlığımla ölürken,
Güneş doğmazdı sabahıma.
Kefenimin cebi çürümüş güllerle dolardı..

İşte biraz evvel yaşandı her şey
Biraz evvel gitti
Belki biraz biraz gitti benden
Belki fazla fazla bitirdi
Arta kalan bir ben kaldım
içerim yangın yeri. -İrem Akalın

Ve ben özledim! Sonu nasıl biterse bitsin.
Bir şiirin son beyitleri,
Bir romanın son demleri,
Bir kızın son gülüşleri gibi.

Ve ben özledim! Günler nasıl geçerse geçsin.

Küçüğüm ben hepsi bu
Sense gönlüme, uçsuz bucaksız Samanyolu!
Yeni Bir Dünya yarattım ikimize
Seni sakladım içime.

Ve bir çingene mahallesi'nden geçiyorum

Bu şiir hiç görmediğim bir fotoğrafa son şiirimdir iyi dinle!
Güneşin deliler gibi soğudu zamandır bu.
Sevmeleri yitiren bir papatya
ya da yasemin çiçeğinin çığlığıdır.
Buzlarını eriten bir kıta mesela,
Bir yanı hissiz kalmış bir kadın...

Gelme artık istemiyorum dön geri
Yokluğuna alıştım içimde bukağı oldu şu kara zemheri
Beni merak etme
Garibim yine yüreğim yangın yeri

Gelme artık istemiyorum dön geri

Sevgilim ellerin ve ellerin
Bir harama dua niyetinde
Tenimizinde bir örtüsü var biliyorum
Sevaba bürünmüş bir zemheri
Hangi tanrı ayırır bizi bizden gayri

Senin güzelliğini görmüşler.
Gururum kırıldı, ne yapacağımı bilemedim.
Güzel demişler sana, teninin beyazlığını görmüşler. Çok kıskandım...
Sen söyle şimdi!
Susayım mı?
Yoksa öleyim mi?

Ben bazen ölümü düşünen bir kadınım yokluk vurdu beni iyice
Umut aradım yıllarca hep kuytu köşede
ağladım ağladım ama duymadı beni kimse
Ben bazen seni düşünen insanım
İstersen marif gözlüm otur yamacıma şöyle
Ben gelecektim oysa çağırmış mıydın neydi Kalmış aklımda öyle