Irak'a Uyan Şiiri - Nuri Küçük

Uyan bebek uyan,
Bak toprak kanıyor, kimin bu çığlık, yedi kat semadan duyulan.
Daha dün camından seyretmiyor muydun şu evin, hani biraz önce yıkılan, Yerle bir olan.
Bu ne öfke, bu ne zulüm, bunları görmüyor mu yaradan.
Uyan bebek, yolun uzun, yolculuk çetin, zırhını sıkı kuşan.

Uyan bebek uyan,
Bu vatan, bu toprak uğruna sayısız şehit vermedi mi senin atan,
Bak şu harabeye, görmüyor musun, bu mu ata mirasından arta kalan,
Neyine yetmiyordu senin iki öküzle, bir çift kara saban,
Şimdi düşün bakalım düşün, nerelerde tüketildi, boşa geçti gitti bunca zaman.

Uyan bebek uyan,
Sor bakalım, bu mahşerde, neymiş senin nasibine çıkan,
Otuz kupona vermediler ki buraları bize, kimmiş şerefinden cayan,
Tanı dostunu düşmanını da bir an evvel yoluna davran,
Bak şu kızıllığa, annen değil mi o, kucağında kardeşinle kanayan.

Uyan bebek uyan,
Bombalar yağıyor gökyüzünden, şehri talan ediyorlar talan,
Felluce düşmüş diyorlar, Basra yaralı, kime inanalım, hangisi gerçek, hangisi yalan,
Özgürlük geliyormuş ülkene, demokrasi geliyormuş, insanlık geliyormuş, falan filan,
Hâlbuki peşkeş çekiyorlar Musul’u, Kerkük’ü, petrol uğruna, kardeşi kardeşe kırdırıyorlar, dayan yüreğim dayan, buna da dayan…

Uyan bebek uyan,
Çiçekler ağlıyor Kerbela’da, rahmet değil bu yağan, kan sanki kan,
Uyan bebek, anan yok, kardeşin yok artık, sen kendi derdine yan,
Uyan bebek uyan, yepyeni bir sabahta, yepyeni bir Irak’ta uyan,
Ve, ve vatanın olsun, sancağın olsun bundan sonra tek sevdan…