İp Şiiri - Şafak Karasungur

Boynuma en yakışan ipi düşlüyorum
Sarı mavi kırmızı yeşil
Tüm renklerin içinden geçtim
Rengi artık mühim değil
Prizmalarda kırıldı kalbim .
Sonrası koskoca bir hiçlik,
Düşsüz olsun isterdim; Fizik kurallarına aykırı,
Yerçekimine yahut zamana karşı.
Fakat olamadı,
Su beni kaldırdı göğün dibine batırdı.
Çok bir şey istemedim Kanatlarım değil
Ayaklarım olsun isterdim koşup kaçabilen
Geleceği görmeyi değil Gözlerim olsun isterdim güzel şeyler görebilen ,
Kirpiklerim olsun isterdim
Okyanuslarla tanışmamış.
Bir bedenim olsun isterdim
Yalnız bana ait.
Fakat olamadı.
Etten şarapnallerle parçalandı.

Boynuma en yakışan ipi düşlüyorum
Bana en çok yakışacak kefeni...
En acısız doğumu , Fakirliğin verdiği gurur kadar acı olan
Zengin tatminkarsızlığıyla atlamama ihtimalinin korkusu var üzerimde İç çamaşırı niyetine giydiğim.
Her sabah ince ince soyuluyor zihnim
Yanık kremleri faydasız
Ruhuma batıyor kıymık gibi tel tel hayat
Dayanamıyorum bu dünyaya
Ait olmadığım bu bedene
O toprağa dönmeli ben evime