Ay ve Güneş... Günde sadece birer kere doğarlar ve birer kere batarlar... Ama o? O gözlerime bir daha asla batmamak üzere bir kere doğdu... Âsumandan öyle bir vurdu ki gönlüme, birdaha silinmemek üzere kazındı oraya... Işığı asla sönmemek üzere yansımakta gözlerinden... İntizârın da bir sonu var elbet... Bu bekleyiş, bu derinden sesleniş, bu nefse direniş, bu imtihan, bu dâvâ asla söylenildiği kadar kolay değildir... Yaşamak gerek... Yaşamak için de yürek gerek... Bu ateş içimde var olduğu sürece, sevmesini bildikten sonra yara değil, Ulu Yezdân'a ulaşmak için bir sebep olacaktır bana...
Dışarda yağmur yağar,
Yüreğimin semâsında sen.
İntizârın sonudur bahar,
Nîdâma bir kulak versen.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta