İntizar Şiiri - Süleyman Sami

İNTİZAR
Kurşun bakışlar, sevdası hasrettir, arzusu makber
Çılgın bir bekleyiş, delirmektedir asi geceler,
O hep, o dedi giden yıldız, doğan güneş şahididir,
Rüzgarsa kıpırdayan yaprağın,
Bir çocuk gülüşü yüzünde,
Bir meramdır dilinde heceler darmadağın
Takatsiz anlar ve yorgun bakışlar mevzilenmiş yüreğine
Gidiyor, her şey gidiyor meçhule kalkan gemiyle
Bir dokunuş bir nefes beklenmektedir sabırsızca
Belki bir umut olur diye gönlündeki yitik mehtaba
Anlar, o hain anlar çepeçevre sarmış etrafını kahpece
Geçmiş sanki portakal çiçeği, kokusu hala genzinde
Bir namedir intizar, bazen bir kuru yaprak
Bazen birkaç damla gözyaşı, hoyrat esen rüzgara bakarak
Silip süpürdüğü bir gençlik değil maalesef
Bir dilim ekmek, bir yudum su ve düş dolu bir çıngırak
Bir de ateşi yanan bir aşk, dumanı tüten bir sevda
Zaman deprem gibi çökmektedir bu mecaza ard arda
Bir rüyadır, hakikat gibi emsalsiz anların baştacı
Bir ahudur, gezer kuytularda nazenin yürüyüşüyle
Bir seyyahtır, umursuz ve sancısız o ise bekleyen hancı
Öyle bir muhabbet ki, topraktan fışkıran sahipsiz bir su
Akar boylu boyunca yol çizen ummana karşı
Bir damla gözyaşı, bir satır kıymetsiz yazı neye yeter
Bir meçhule meyil eden metruk bir gönüle benzer
Issız bir köşede gözlemektedir mehtabı bir elinde sigara
Üfürür dumanını derinden boşluğa, mecalsiz bakışlarla.

Süleyman SAMİ