Kovulmuş ateş
Toprağın paçalarını çekiştiren kibir
Karanlık hâkim karanlığın içinde
Yeryüzü güneşi dürüyor katmanlarca buzul incisinde
Diri kalan ışığa naz edercesine
İn saçlarının telinden kızıllıklara
kırışmamış alnını eskit zamanla
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta