İntahara Övgü Şiiri - Fatih Özcan

Bir düş gibi ellerim soğuyor düşüncelere
Kayıyor yitiyorum yaslanırken kirpiklerime yağmur

Yaralı bedenimi kayalıklara çekip savaşıyorum
Vuruluyorum, ısırık kanamalarımda demleniyor dalgaların tuzu

Pervane titrekliğine öykünüyor gözbebeklerim
Kurşun eylemsizliğini parçalıyor ruhumun

Acıklı bir ölüm sahnesi ağır çekim: “taş, su damlası, saçlarım”
Açık yaradan koyu ve soğuk bir kırmızı kıvrılıyor

Göç katarı geçiyor, bir yakamozu seçiyor miyop gözlerim
Sert desibel seslerin yankısı yabancı fısıldıyor ismimi

Ney sesi duyuyorum inceden bir şiir okuyorum
Esmer tenli çocukların da sevdiği

“ölüm korkutamadığında seni en kutsal silahlarını boşaltıyor kader,
emekleyerek çıkıyorum o yere,
tüm uzuvlarımı bırakıyorum birer birer,
zaman kazanıyorum sağlam çıkıyorum,
ben atlıyorum ölüme”