İnşirah Şiiri - Eren Kaya

Kara sevdam;

Adını söylemek bile doyumsuz bir haz,
İsminin her harfi kutsal bir kitabı yazan alfabe.

Sana seslenişlerin en güzelini vermek isteyen kalbim,
Şimdi öyle yaralı,
Öyle mahzun,
Öyle ızdırap içinde.

Belki bu sana son mektubum olacak,
Belki bir sonun başlangıcı.

Sahrasında kuruyan bir ırmak gibi,
İçten içe çürüyen bir ağaç gibi,
Vuslatı olmayan yollar gibi,
Biraz hazan,
Biraz eylül,
Biraz melankoli.

Sarı kahve düşüyorum satırlara,
Dipnotsuz,kayıtsız,izsiz.

Bilmiyorum meçhul muyum,
Mecnun muyum,
Meclup muyum.

Dilsiz,dudaksız budaksız bıraktın beni,
İçimde ismaile adanmış adaklar var dı,
İçim de ebabil kuşlarının kanat çırpışı saklıydı.

Seni seviyorum,
Ben seni seviyorum söylemeyi de seviyorum'dum.

Kesme işareti bile kanatıyor şimdi içimi,
İçimde bir yuğ töreni,
İçimde ölen birisi var.

Ah benim bu ahraz tarafım,
La mekan kayboluşum,
Masivadan maveraya yürüşüm.

Bir lal vaveyla yüreğimde,
Bir kor ateş,
Bir Kerbela.

Ya rab,
N'olursun
Biraz inşirah.