İnşirah Şiiri - Ecir Demirkıran

İNŞİRAH

Avare bülbül gibi, koşup durdum peşinden
Kaynayan bedenimin en ücra köşesinden
Sen ki şems olup doğdun,  aşkın mana dilinden
Sönmeden içimdeki, muhabbette istiğfar

Bastığım topraklara bedenimi serpmişken
Bir milyon zere olup, yoluna dökülmüşken
Bad-e sabah doğarken, keklikler ötüşürken
Aşkın halveti ile dolaştım diyar diyar

Sonsuzluk senin ismin, doğar içime cismin
Bendeki ruh alemi,  donatıyorken ilmin
Dokunduğum her zerre, haykırı verse ismin
Beyhude bakar gözler, aklım başımdan firar

Ey güzeller güzeli, Nurunla Mest olayım
Dolanayım Kapında, derde derman bulayım
Gönlümdeki hasreti, bitir artık ne olur
Vuslat saatindeyim,  ruhum eder istiğfar