İnsanlık dramı Şiiri - Mehmet Güven

siren sessine kalktım bir gece yarısıydı
ne bir şehir tangosu nede köy efendisi
varlıklının dilinde yoksulluk serserisi
düşkünlükten yorulmuş zavalı birisiydi
ne yaprak kımıltısı ne sinek vızıltısı
kulağımı titretti bir bidon tıkırtısı
silkindim koştum ona heybetle baktı bana
çöpten ekmek bulmuştu halinden utanmıştı

dedim yavrum açmısın gözleri süzdü beni
bonunu büktü öne yalvardı yaradana
sen utanma çocuğum yarınlar borçlu sana
yüzündeki ifade utançtı insanlara
kirlenmiş ellerini uzattı yanağına
zemherinin ayazı hilal çizmiş anlına
içindeki burukluk yitirmiş güvenini
tah doğarken borçlanmış kendi öz vatanına

tek serveti kedisi bütünleşmiş sevgisi
sırtında yırtık yelek zararsız bir kelebek
dudağında bir ezgi anadolu türküsü
geceleri düşünde devriyenin korkusu
sen hiç korkma çocuğum yarınlar kurulacak
halkımız oynayacak davullar vurulacak
çevremizi kirleten balçıklar kuruyacak
dövüş kavga bitecek dikenler gül olacak
kaygıları atalım karşı çık satanlara
gafletten uyanalım sarılalım vatana
hep beraber yürüyüp birlik olalım dostum
örgütlü mücadele ders versin aldatana