İnsanlık Şiiri - Bilgin Çabuk

İnsan,ki,kendi ruhuna ayna,
İhanetin mimarı,kendi soyuna.
Kefen için bakılır,en son boyuna,
Tek tek,kendi başına,ölür insanlık.

Zorun korunda yanan zavallı akıl,
Düşünmekten kurtul,hududa çekil.
Kim dedi? dikenli tellere takıl,
Kendi sınırlarında,herkes azınlık.

Tek tek,kendi başına,yaşar insanlık,
Kutbunda tevekkül,dilinde şükür,
Yoksa eğer,yüreğinde biraz tefekkür,
Hiç olmazsa,şeytanın yüzüne tükür.

Faniyi beklemez nitekim dünya,
Tek tek,kendi başına,doğar insanlık.
Bölünce zamanı,saate,haftaya,aya,
Ayrı ayrı,aynı yöne döner insanlık.