İnsanlığın Tükendiği Demler

Bulutların arkasına saklanmış ay insanlığa küskün.
Homurdayan gök nankörlüğe kızgın.
Patlıyor şimşeklerin flaşları,
Çekiliyor izbe sokakların fotoğrafları.
Şehrin ruhsuz apartmanları yalnızlığın heyulası.
Çöplüklerde kedilerin, köpeklerin menfaat savaşı.

Seslerin sessizliğe karıştığı bu demde.
Yüzünde insanlığın ifadesi, elleri cepte,
Meçhul bir adam gecenin karanlığında,
Çiseleyen yağmurun altında,
Kaçıyor insanlığın tükendiği şehirden hızlı adımlarla.

Üstünde yalanlardan ıslanmış paltosu.
Sırtında ihanetin saplı bıçağı.
Yağmaya devam ederken kar güvendiği dağlara.
Gidiyor üç maymunu oynayan şehirden,özgürlüğe.
Celladını büyütenlerden uzaklaştıkça.
Küçülüyor meçhul adamın görüntüsü.
Ardında kaldıkça yalancı şehir, büyüyor insanlığı.

16.06.2015