Bu gün başkalık var, yaşadığım zamanda,
Hüzün müdür keder mi, nicedir tat almam.
Hoyrat kırılan gülde, aşıkların ceminde,
Kader midir kaza mı, boynumu büken bilmem?
Naçar gönlüm gariptir uzanmıyor vuslata,
Dertlerin talibiyim, alışmışım hasrete…
İnsanlar nalan kalmış, sevgi denen haslete,
Yaşarken mi öldüm ben, niçin pervasız gülmem?
Eski çağdan sürülen, yeni çağa darılan,
Nazik kalbi zamanın kıskacında burulan.
Dünyanın bütün derdi yüreğine vurulan,
Bir rindi adem oldum, hanlıklar versen almam.
Mihnetsiz doğmuşum ben, zalimleri takmazdım,
Hakkın evidir diye bir tek gönül yıkmazdım…
Bendimden taşsam bile deli dolu akmazdım,
İnsanlık yaşadıkça ölmem be dostlar ölmem…
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta