İnsanlar Şiiri - Basri Kürkcü

Hiç yoktan var olup girdik bir bedene
Daha belli değildi nasıl bir yolcuyuz
Varlık ile bir anda ağlayıverdik ruh içinde
Belki de anlamıştı bu yurdu ruhumuz

Anadan doğduk bilmezdik dünya nasıl
O anda başladı dünyadaki sınavımız işte asıl
Üstümüze bir elbise altımıza da bir hasır
İnsanlar bu imiş meğer

Bilmezdik insan nedir kimdir nasıldır huyu
İnsan meğerse çok derinmiş dipsiz bir kuyu
Bazıları fitne yuvası besbeslli şeytanın soyu
İnsanlar bu imiş şeytanmış meğer

Kimine baktım güç hırsına nice canlara kıyar
Güçlü olan güçsüz olanın hayatlarını soyar
Bu insan bilmem ne zaman nasıl doyar
İnsanlar bu imiş doymazmış meğer

Cehalet yuvası bazısı cahillik yolunu hak bilir
Bilmem bu cahillerle nasıl mücadele edilir
Nice cahil nice insana topluma zarar verir
İnsanlar Bu imiş cahilmiş meğer

Bilmem ne etmeli şu dünyanın garip düzenini
Dinlemeli hak ile var edilip anlatan ozanını
Yabana atma insan hakkın ulu kelamlarını
İnsanlar bu imiş dinlmezmiş meğer

Dünya mülküne kanma oda yok olup gider
Niye bunca insan hakkın kelamlarını siler
Her ten , her ruh vakti dolunca elbet biter
İnsanlar bu imiş kanmışlar meğer

Son söz benden kelam hakkın varlığını bilene
Hak ile var olup hakkın iyilik hudutlarına girene
Daha ne demeli hakkın var ettiği canlara kıyana
İnsanlar bu imiş anlamazmış meğer