Insanlar Şiiri - Zehra Ayyıldız

N e insanlar gördüm,
hayatindan bezmis,
ne cileler cektim,
beterin beterindenmis.

Insanlari hep ibretli
uzaktan seyreddim,
kimi hayata küsen,
kimi camurdan batakliga düsen.

Ne gibi insanlar gördüm,
kimi derdine dualar eden,
kimi kaderine
isyan eden
haline sükretmeyen.

Iste.....
öyle insanlar gördümki,
allahin yarattigi derdine derman aramayan,
baskalarin haline acimayan,
derdine bunada 'sükür' demeyen,
yagmur ciselerinden kacarken doluya tutulan.

Ve o insanlar hallerine sükretmedikce
derdinen kurtulamayan,
Bir dertten öbürüne sürüklenen,
ve gün gectikce dahada cok ezilen.

O insanlari örnek aldim,
bir kösede ibretli seyredip onlara daldim,
benim derdim neymiski yarabbim,
beterin beteri de varmis deyip kaldim.