Derin uykumdan uyandım,bilinçsizliğimin karanlığı aydınlandı usul usul,
Penceremden baktım dışarıya,aşağlardan biryerlerden yeniden kuruluşunu gördüm şehrimin.
İşe yaramayışın dışlanışın farkıdalığını gördüm.
Ne dostluk kalıyor ne de sevdiklerim.Kendimi bilmezliğinden anlamsızlığımın çözünürlüğünün sancısını yaşıyorum,çorak topraklar gibi parça parça....
Köşe kapmaca oynuyorum aykırıklarımda,güneşi tutmak istiyorum,avucuma alıp sıcaklığında kalbimin erimesini...
Zemzem suyu olup susamışlığında hayat vermek istiyorum yaşayıpta yaşıyamamışlara....
Toprağın sadakatinde sarıp sarmalamaK İSTİYORUM YARALANMIŞ RUHUMU...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
