İnsan var, bir damlacık sevgiyi umman eder.
İnsan var, ummanı görmez; sevgiye isyan eder.
İnsan var, ışık saçar; aydınlatır etrafı
İnsan var, ışıktan kaçar; ömrünü zindan eder.
İnsan var, bir dost için verir bin canı olsa
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta