Tam bir kere öldüm. Facia.
Sonra kuşları getirdiler gök yüzüne. Sonra bulutları. Sonra yağmuru. Güldük.
Vapur düdüklerini getirdiler sonra. El sallayan bir kız. Daha sonra sallanan bir sandalye. Dar ağacına asılmış bir fotoğraf. Güldük.
Hiç bir kadın ağlamadı bana, benim kendime ağladığım kadar. Sonra bu komik durumun içinden, içinden çıkılmaz bir hale düşerek çıktım. Hiç bir kadın ağlamadı. Kadınların gözleri yok.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta