4 Ağustos 1999 - Eskişehir
Kendimi tanımlayacak bir şey buldum.
İnsan sanılan bir gölge,
Aslında insan bozuntularının insan sandığı bir gölge.
O bozuntular, kendi işe yaramaz ışıklarının içine çağırıyorlar beni
Ben ise onların aydınlık cehennemini, hep uzaktan izlerim.
Görkemli kalabalıklarda yananlar onlar
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta