Ne sözler işittim.
Hiçbiri canımı yakmadı sadece kafama taktım.
Mutluluğun resmini çizemedik o zaman.
Belki lafları süsledik, döktük yazıya.
Sevmeyi lafla becerdik ,insan olmayı hiçbir zaman.
Kötü olduk , aşık olduk ,iyi olduk ama insan olamadık.
Kalplere sadece yara açmak için dokunduk.
Kimse iyi değildi dedik.
Düşmanın dost oldu.
Hayat böyle dedik geçtik.
Sızlandık , ağladık, bağırdık.
Hiçbir zaman suçu kendimizde aramadık.
Saadet Gül Yılmaz Özbey
Kayıt Tarihi : 18.11.2025 12:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir zamanlar acı çeken bir kızın acılar içinde mırıldandığı sözler.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!