Istanbul Bakirkoy 7Aralik
İnsan, bir kelimeyi “ev”e çevirmek için yaşar;
sofrada iki dilim ekmeği
iki yüze pay ederken
masanın ortasında çoğalan sıcak için.
İnsan, bir omzu hafifletmek için yaşar;
başkasının yükünden bir ip çözebilirse
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta