İnsan bazen kendinden kaçar..

Bazen insan,
Kendi sesinden sıkılır.
Aynada gördüğü yüze yabancı gibi,
Bir bakış atar geçer kendine,
Konuşsa ağlayacak gibi susar.

Geceyle yarışır düşünceler,
Uyku uzak olur gözlere.
Kalbi yorulur aynı acıya inanmaktan,
Bir söz, bir suskunluk kadar keskin yaralar.

İçine attıkça büyür dertleri,
Susmakla çürür umutların kökü.
Bir gülümsemeyle örter her şeyi belki,
Ama içi içini yer,kimse bilmez.

Ve en çokta,
Ben iyiyim derken yorulur.
Çünkü insan bazen en çok,
Kendi kendinden kaçar,
Ama hiçbir yere gidemez..