İnsan Şiiri - Yusuf Narin

İnsan kaçıyor insandan
Bir sağa,
Bir sola.
Bazen bir bedende bıraktığıyla,
Ya da bir ruha sığdıramadığı ruhuyla.
Kaçarken de geriye bırakıyor.
Başka bir beden,
Yeni bir kefen.

Sıkışmış bir insan benliğe,
Kalıbını hazırlamış,
Yerine geçirecek bedene.
İnsan insandan kaçıyor ama geriye bırakılan benliklerle.

Bir ağaç gibi olmalıydı insan.
Bir bahar açacaktı.
Yeni benliklerine kavuşacak,
Gelişip büyüyecekti.
Bazen suya hasret kalacaktı.
Bazen rüzgarda savrulacaktı.
Bazen kavurucu sıcaklıkta bekleyecekti.
Bazen dallarında sallanacak hayatlarla mutluluk olacak.
Bazen olan sevgiyle büyüyecek.
Bazen de yaşadıklarının en kötü veya en bereketli dönemini yaşayacaktı.
Sonra bir kışta ölecekti
Yeni benliğiyle ruhuyla ve tekrar doğup,
Yerine geleceklere bir umut,
Bir hayat olacaktı.

İnsan kaçıyor insandan.
Kaçarken de geriye bırakıyor.
Bir beden,
Yeni bir kefen.