Her yanımız savaş, kan,
Gözyaşı, acı, açlık ve sefalet…
Koca bir kaosun hüküm sürdüğü,
Bir bataklıkta,gülmek
Kolay midir acaba?
Buna rağmen gülümsüyor insan,
Başka yolu yok!
Suyu tükenmiş limanların
Denizine doğru,
Yürür durur insan!
Karda açan çiçek gibi,
Bir dağın tepesinde
Kendince yaşayan,
Boy vermiş bir fidan gibi...
Her türlü kargaşanın ortasında
Bir güzellik yaratıyor insan.
Kinini sergilemeyi seçmiyor,
Hiçbir insan.
Gerçek yüz göstermek
Beyaz bayrağı savurmak mı demek?
Dün ve bugün arası,
Yaşadığın hayatta tanınmaya
Yeter mi ki insan?
Kim görebilir?
Siyah-beyaz insanın asıl rengini?
Asil rengini?
Belki de hayat renklerin cümbüşünde
Kaybolup
Her duygudan tadandır insan.
dilgüşa
Tamamını Oku
Her türlü kargaşanın ortasında
Bir güzellik yaratıyor insan.
...DOĞRUDUR...BİN KEZ DE YIKILSA YENİDEN VAR ETME GÜCÜNÜ KENDİNDE BULANDIR İNSAN VE ONU ERDEMLİ YAPAN EN BÜYÜK GÜÇLERDEN BİRİ DE BUDUR...SAYGILARIMLA.
bu yorumlar cok mutlu etti beni.
İnsanı tek başına bir birey olarak ele almış şairim. Sonra kalabalığın içerisinde o bireyin kendisine kurmaya çalıştığı belki hayal, belki yalan, belkide küçücük bir gerçek ve olmasını istediği bir dünyayı anlatmış. İnsan, siyah ve beyaz asaletinin altında saklı bir ebrudur demiş. Çok hoşuma gitti bu şiiriniz. Kutluyorum şairim.
Kim görebilir?
Siyah-beyaz insanın asıl rengini?
Asil rengini?
Belki de hayat renklerin cümbüşünde
Kaybolup
Her duygudan tadandır insan. ..ne güzel anlatmışın...kim bilebikir...yüreğine sağlık..
'Kim görebilir?
Siyah-beyaz insanın asıl rengini?
Asil rengini?
Belki de hayat renklerin cümbüşünde
Kaybolup
Her duygudan tadandır insan. '
...
Kutluyorum genç yürek.
Ve alıyorum. :)
Sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta