İnsan Şiiri - Leyla Şerif Emin

İnsanı en çok saflık yorar,

Geçmişe dönüp bakınca

Sararır resimler ve solar daha çok

O saf hali acıtır insanı

Neden bu kadar insandım der

Ve insanlar neden bu kadar uzaktı

Hesaplar yapar, kaç yılı ziyan

Kaç hatırada gülümsemiş

Kaçında şaşkın

Fotoğraflar dağılır gece vakti

İnsan en çok saflığına kızar

Sonra en çok da ona şükreder

İnsan gibi yaşadıysak eğer

Belki de saf anlardan ibaretti o

Gerisi sınav, gerisi çetrefilli

Afilli dostluklarda en çok kaybeden belki

Vicdan varsa hele yürekte

İnsan en çok kendine acır

Sonra bakar etrafına

Ve gülümser

Sayenizde insanmışım meğer der...