İnsan Şiiri - Aysude Gül

Herkes savunma merci, kimi hâkim, kimi savcı,
Haksız olanın kazancı,
Çeneleri yorulmaz mı?
Anlattılar, dizi dizi, bıktırdılar hepimizi beş paraya sattılar sevgimizi,
Dünya zindan olmaz mı?
Anlatmaktan yoruldular, boş palavra savurdular, ceza evine de koydular,
Ömür geçip gitmez mi?
Birbirlerini kırdılar, onlara bunlara sordular,
Adam yurduna koydular.
Güzellikler yok olmaz mı?
Sözde hepsi şairdiler, dizeleri çürüttüler,
Emekleri ziyan ettiler,
Nefes boşa gitmez mi?
İlle ben haklıyım diyen, kimseye de söz vermeyen,
Özde gönülleri çürüyen,
Kukusu etrafı sarmaz mı?
Haddini aşan, aşana, menfaat peşinde koşana, sebepsiz azıp coşana,
İkiyüzlü denemez midir?
İyi konuşanı da var, kelimelerle oynuyor, resmen duygu sömürüyor, çakallara gün doğuyor,
Bunu kimse göremez mi ki?
Kimisinin sesi güzel, sanki opera yıldızı, onu kullanmayı biliyor, bütün günah onda mıdır?
Sirk palyaçoları gibi şarlatanlık yaparak, aslan peşinde koşan,
Havası tükenince yeni maskeler takan,
Dansözlere dönüp yıldız gibi kaymaz mı?
Yaz yaz, mürekkebim bitti, kavgayı başlatanlar gitti.