İnsan Şiiri - Sumeyye Öztürk

Hangi kalemin ömrü yeter içimizdekileri anlatmaya..
Susarak ezberletti,konuşarak anlatamamayı..
Vicdan sahibi olmasan..
Zalimlere ödetir bedelini insan..
Herkesi kendi bilir güvenirsin o an,
Sevdiklerin öğretir sana güvenmemeyi inan.
Samimiyettir asil olan,
Samimiyetsiz, sahteliklerle dolu insan..
Dürüstlüktür doğru olan,
Yalanlarla kaplıdır dünyan..
İyiliktir baki olan,
Kötülerle kaplıdır mekan..
Gülmek, güldürmektir hayat olan,
Ağlatmayı seçer herzaman insan..
Zamandır kula derman,
Hergun bir parçanı götürür zaman..
Duadır dile yakışan,
Beddua eder insan..
Elindekinin kıymetini bilmezler inan,
Kaybedince değer bilir insan..
Akıp gider ömür her an,
Bilmezsin kıymetini insan...
İş işten geçince, kalırsın kendinle bir an,
Alamazsın geriye ömrünü hiçbir zaman..
En son sana kalan,
Bir beyaz çarşaf olur, birde bir avuç toprak inan..