Insan Şiiri - Haydar Öztürk 2

Kolayı ister, zorla yaşar insan.
Mücadelesiz hayat, sadece hüsran.
Pes etmeyi de ister, zorla yaşar insan.
Kısıtlar, amacı anlaşılmak olan lisan.
Kanan da kandırılan da insan.
Yerle bir eder başkasının sözlüğünü,
Lisanı icat eden insan...
Bazen inkar eder gördüğünü,
Bazen sever, hayallerine attığı kör düğümü.
Çiğner atar üzüm bağlarını,
Ama bağın verdiği üzüm aittir midesine.
Neleri yakıştırır oysa kendisine, midesiz insan!
Yanar durur haline... Kimsesiz insan.
Ne yapsa, ne görse memnun olmaz.
Söylenir, olur kendine düşman.
Susar, olur sustuğuna pişman.
Çirkin yüzünü yine kendi türüne gösterir.
Yılan gibi şekil değiştirir de yılmaz insan.
Anlatır da anlaşılmaz. Böyle bir şey insan...