İnsan Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Sustum, susmalarım sebeplidir.
Güldüm, gülüşlerim gereklidir.
Ağladım, ağlıyorum, ben de içimi dökmeliyim.

İnsan insandan gider mi?
Gider. Vazgeçer ve gider.
Evet, insan insandan vazgeçer.
Halt etmiş vazgeçmez diyenler.
Hem vazgeçmese insan insandan;
Olmazdı ayrılıklar, olmazdı gitmeler...

İnsan insandan gittiği için sustum ben!
İnsan insandan gittiği için güldüm.
İnsan insandan vazgeçtiği için ağladım ben!
İnsan insandan vazgeçtiği için öldüm.

Demek ki ey dilliler, konuşmayı sevenler!
Neymiş, insan insandan gidermiş.
Ve insan insandan vazgeçermiş.
Zaten ne yaparsa insan, kendinden olana yaparmış.
Zaten insan, en çok kendinden olanı üzermiş.
Dünde böylemiş, bugüne de böyle gelmiş.
Demek ki ey ademler, öldürmeyi sevenler!
İyilikte, kötülükte insanın elindeymiş.

Burhan Çay