İnsafsız Şiiri - Yüksel Çelik

İnsafsız yar yaktın beni,
Huri melek sandım seni,
Köle bile ettin beni,
Sen insafa gelmedin ki.

Kör gözün, kör sevdasına,
Gelmesin düşman başına,
Divane oldum peşine,
Sen insafa gelmedin ki.

Bilmem neden sevdim seni?
Uçan kuşa övdüm seni,
Umutlandırdı da beni,
Hiç insafa gelmedin ki.

Bir melek insafsız olamaz,
Aşkımız yarım kalamaz,
Sanma ki eden bulamaz,
Sen kendine gelmedin ki.

Ne istersen iste benden,
Can çıkmadan bu bedenden,
Hâla umutluyum senden,
Hiç insafa gelmedin ki.

Kör sevdayı çeken bilir,
Sanma ömür geri gelir,
Bir gün gelir Yüksel ölür,
Sen imana gelmesin ki.