İnkar Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Zaman zaman etmiyorum inkar kendimi unuttuğumu,
Yorulduğumu nefes nefese kalana kadar.
Kendi canımı yaktığımı hiç sebepsiz,
Koşturmak istediklerime diz çöküp kalakaldığımı,
Heyhatlar çektiğimi.
Boynumun kökünde,
Kursağımda birikenleri kusamadığımı,
İnkar etmiyorum.
İçim dolu bir ton pişmanlık,
Acı
Ve keşkelerle.
İnkarın son aşaması bu
Bitişten önceki son köprü.
Etmiyorum inkar
Ve diyorum ki
Keşkelerim de benim,
Pişmanlıklarım da.
Keşke demek değildir mutsuzluk aslında,
Keşke diyecek şeyler bile yaşayamamak
Hayatta.
Benim keşkelerim belki daha az size göre
Ama hepsi kıymetli.
Bir daha gelsem Dünya'ya bir daha aynı hataları yapardım,
İster düşünce yapısı olsun,
İster kalp isteği.
Hem de daha güzel yapardım,
Hatalarımın üstüne yenilerini de eklerdim.
Hayat almadan vermiyor zaten.
Keşke daha çok keşkeler biriktirseydik,
Aslında ne kadar keşke o kadar
Yaşanmışlık ve güç demek.
Yok öyle
Zaman ayırmadan sevmek,
Zaman harcamadan kazanmak.
Hayatın kuralı bu
Emek.
Emek.
Emek.

Mine Yılmaz Sevinç
07 Haziran 2023
12:13